Պետք է, որ ոչ թե ամբողջ աշխարհը պարտք լինի հայերին, այլ հակառակը. Թուրքական լիրան մտել է տուրբուլենտության կարմիր գոտի, գործի դնելով սոցիալական ցն ցումների դետոնատորը մեծ քաղաքներում:
Սակայն, հավատացեք, ինչ էլ լինի մեզ ջի հադական պատ երազմի մեջ ներքաշած երկրում, թքել է հարկավոր այդ փուջ հաճույքի վրա ու չմտնել ցեղաս պանի վայ նասունով հայկական օրակարգը լցնող թակարդը: Մեզ կարող է ուրախացնել մենակ մեր ֆինանսական շուկայի 
կայունությունը, ինչն էլ նշանակում է, որ մեր տնտեսությունը պատրաստ է առավել ծա նր շնչառության հանուն սահմանի և սահմանապահի: Ուրեմն ծանրացրեք այն, թեկուզ ծայ րահեղ՝ եղած-չեղածը գրավադրելու գնով:
Եվ չասեք փող չկա. դա կլինի այն նույն սուտ դիլետանտությունը, որով անցել
են գույք պարտքի դիմացը, կամ մեկ ֆուտբոլիստի գնով կապի և կոնյակի վաճառքները: Եվ դադարեցրեք նվ նվոցը, թե Ադրբեջանը հարուստ է, մեծ է, ադրբեջանցիները շատ են: Դա սուտ է:
Հայությունը ու նոմինալ թվաքանակով և հայկական կապիտալով գերազանցում է Բաքվին: Հայտարարեք
բոլոր ռեսուրսների ֆորս մաժորային հավաք: Զի նեք սահմանապահին անխո ցելիության աստիճանի, ոնց հրեաներն են անում: Գնեք ամենաթանկը, և ոչ թե պաշտ պանական, այլ հար ձակվողին իր բնում ոչնչ ացնող տեխնոլոգիան:
Ու գնեք հենց նրանից, ով դեմ է մեր զինվելուն. Միևնույն է՝ նա ընտրելու է
շահը, ոնց ընտրում էր ադրբեջանական պատվերը: Հասեք նրան, որ ոչ թե աշխարհը մեզ պարտք լինի, այն էլ բա րոյական և հարյուրամյա, այլ մենք աշխարհին:
Այ հենց էդ ժամանակ մատաղացու գառի բարդույթը կմնա անցյալում, ոնց մնաց Սարդարապատից հետո, որի էներգիայով էլ առ այսօր ապրում է տասը մլն հայ…